~Rozdz 35.

~ Pierwsze co dostrzegłam i znajdowało się na wierzchu to bielizna.   W moje ręce wpadł 

    prześwitujący,  czarny komplet składający się z koronkowego stanika oraz stringów  . 

    Obróciłam głowę w kierunku blondyna opierającego się w tamtym momencie o ścianę

    z założonymi rękami.  Posłałam mu irytujące spojrzenie ukazując po chwili zawartość,

    która znajdowała się w moich dłoniach. Ten tylko zaśmiał się pod nosem. 

 - Wziąłem pierwsze lepsze -  wciągnęłam głęboko powietrze, by następnie wyjąć po-

    zostałe ciuchy. No, przynajmniej tu się spisał.  Stylista co prawda z niego nie zostanie, 

    ale chociaż odrobinę pojęcia miał w co się ubrać. 

 - Eghem..mógłbyś wyjść? -  zapytałam z nutą irytacji w głosie podpierając jednocześnie 

    prawe biodro. 

 - Kochanie nie krępuj się, widziałem już wszystko - powiedział naraz Irlandczyk z unie-

    sionymi kącikami ust po czym podszedł do mnie i nachylił, by prawdopodobnie złożyć

    na mych ustach pocałunek. Nie tym razem..Kładąc obie ręce na torsie chłopaka zręcznie

    go od siebie odepchnęłam wskazując zarazem palcem na drzwi.

 - Jak wrócę obszarpany przez fanki to .. zapłacisz mi za to - przymrużył powieki starając

    się przybrać przy tym poważną minę. Zdecydowanie mu to nie wychodziło.

 - Dobrze, dobrze idź już! - ponagliłam , gdy ociągał się z wyjściem. Po krótkiej chwili dał

    za wygraną i zostawił mnie samą. Założyłam przygotowane ubrania a następnie powtó-

    rnie przejrzałam się w małym lustrze wiszącym na jednych ze ścian. Uczesałam włosy

    spinając je w wysokiego, luźnego koka po czym delikatnie musnęłam rzęsy tuszem. Po-

    zbierałam wszystkie swoje rzeczy, włożyłam je do torby i opuściłam salę z wielką ulgą.

 - Nareszcie - dobiegł mnie głos Nialla zza pleców. Obróciłam się i zobaczyłam jak siedząc

    na plastikowym krzesełku bacznie mi się przygląda.  Uniosłam jedną brew z wielkim 

    znakiem zapytania na twarzy.

 - Ślicznie wyglądasz - powiedział wstając i całując delikatnie mój policzek.  Oznajmiłam, 

    że idę załatwić sprawę z wypisem,  chociaż chłopak upierał się, że pójdzie ze mną to 

    obstawiałam wciąż przy swoim tłumacząc, że nie ma takiej potrzeby. To zaledwie pięć

    minut -  wypełnienie jakiegoś kawałku papieru i uzgodnienie paru spraw z lekarzem.

    Skierowałam się więc do gabinetu mężczyzny,który przez okres mojego pobytu w tam-

    tym miejscu ściśle nadzorował przebieg i poczynania mojego organizmu , zmieniające-

    go się pod wpływem przyjmowania różnych leków.... 

    Kilka minut później wszystko było ustalone.  " Doktor " kazał za jakieś trzy tygodnie 

    stawić się na wizycie kontrolnej, by sprawdzić czy aby na pewno nie ma jakiś zmian, 

    lub takowych powikłań. Jak wspominałam  - podpisałam jakiś  " świstek "  i wyszłam 

    powracając do zniecierpliwionego Horana przestępującego z nogi na nogę. 

 - Widzisz? Mówiłam, że to tylko chwila - uśmiechnęłam się złączając nasze dłonie. Bra-

    kowało mi tego. Jego dotyku, bliskości.. Blondyn wziął moją torbę i pewnym krokiem

    skierowaliśmy się do wyjścia żegnając po drodze z całym personelem odbywającym

    w minionym czasie swoją zmianę.

 - Niektóre fanki pytały dziś o ciebie.Zresztą nie tylko dziś.Życzyły ci szybkiego powrotu

    do zdrowia i choć nie wiedzą co ci się dokładnie stało to i tak uważam,że to dobry gest

    z ich strony. 

 - Tak , to urocze - oznajmiłam ciesząc się w duchu z wieści, że (mam nadzieję) chociaż 

    niektóre fanki mnie zaakceptowały i polubiły. Wieczne wojny, wyzwiska na dłuższą

    metę nie miałyby sensu.   W końcu musiałyby zrozumieć i przyjąć do świadomości 

    fakt, że jestem z Niallem. Przeszliśmy przez obrotowe drzwi ... zaczęło się. Krzyki ,

    piski , wrzaski .. były nie do zniesienia. Myślałam, że moja głowa eksploduje na miejscu.

    Media, które na dobrą sprawę nie mam pojęcia po kiego się tam zjawiły .. nie polepszały

    całej sytuacji. Robili non stop zdjęcia odkąd  tylko pojawiliśmy się u progów budynku.

    Rzeczywiście wielka sensacja " Dziewczyna Nialla Horana opuściła właśnie szpital " 

    Bramki co prawda były porozstawiane tak jak uprzedzał chłopak, ale miałam wrażenie 

    że one zaraz runą na ziemię i wszystkie te dziewczyny rzucą się na Irlandczyka depcząc

    przy okazji moją osobę. Dobre spostrzeżenie! Nie ma co! 

 - Tędy! - usłyszeliśmy głos jednego z napakowanych gości w czarnym wdzianku. Ochrona.

    Ruszyliśmy za im. Krzyki słabły a my z upływem chwili dotarliśmy do prywatnego samo-

    chodu blondyna. Pośpiesznie do niego wsiadłam po czym złapałam się rękami za ocięża-

    łą głowę. 

 - Niall? Czy tak już będzie zawsze? - zapytałam, gdy siedział koło mnie odpalając następnie

    silnik i ruszając z miejsca.

 - Nie rozumiem, co masz na myśli? 

 - Fanki. Czy one nieustannie będą tak na ciebie reagować? 

 - Kiedyś na pewno im się znudzę i znajdą sobie inny "obiekt westchnień" - spojrzałam na 

    niego. Delikatnie podniósł kąciki ust obracając się po chwili w moją stronę.

 - Przyzwyczaisz się kochanie - pokręciłam jedynie z lekka nie dowierzając jeszcze co działo

    się dosłownie przez chwilą i znów siedziałam wpatrzona w szybę oraz "krajobrazy", które

    się za nią rozciągały. Z zaciekawieniem analizowałam co działo się dokoła. 

 - Jedziemy do mnie czy to ciebie ? - z zamyślenia wyrwał mnie głos blondyna.Skierowałam

    swoją twarz ku niemu cicho westchnąwszy. 

 - Może do ciebie? Z chęcią przywitałabym się z Liamem - odparłam układając usta w 

    delikatnym uśmiechu. Chłopak pokiwał porozumiewawczo głową i już po chwili jechaliśmy

    prawidłową trasą.

    *Dwadzieścia minut później* 

   W końcu udało nam się dotrzeć na miejsce co przyznam było nie lada wyzwaniem, gdyż  

   w takich godzinach w Londynie są straszne korki. Odpięłam pas po czym wysiadłam z 

   samochodu biorąc jednocześnie swoją torbę. Lecz nie było mi chyba dane jej noszenie, 

    bo dosłownie po chwili została mi odebrana i przejęta w ręce Horana. Z jednej strony to

    kochałam w nim tą opiekuńczość i troskę, ale z drugiej z lekka mnie to już irytowało. 

    Popatrzyłam na niego nie odezwawszy się ani słowem wymuszając jedynie blady uśmiech.

    Za jego zachętą, czyli specyficznym gestem ręki bym szła pierwsza - uczyniłam to. 

    Obydwoje po kilku minutach znaleźliśmy się w środku. Bez pozostałej trójki to miejsce 

    zdawało się być "Domem dla starców" i to dosłownie. Ciche i spokojnie - nic się nie działo.

    Skierowałam się od razu do salonu z nadzieją, że zastanę tam Daddy'ego , jednakże moje

    oczekiwania były chyba wysokie gdyż nikogo tam nie było. Zajrzałam więc do pomieszcze-

    nia obok , lecz ono podobnie jak poprzednie - zawiewało pustką. Może gdzieś wyszedł?

    - przeszło mi przez myśl W sumie to zawsze, gdy się gdzieś wybierał niemalże za każdym

    razem towarzyszył mu jego pojazd, który w tamtym momencie o dziwo stał zaparkowany

    przed garażem. Czyli musiał być w domu. Co było jeszcze dziwniejsze przed wjazdem na

    posesję dało się dostrzec kolejne auto, które z pewnością nie należało do nikogo z nas. 

 - Jest pewnie u siebie! - dobiegł mnie głos Nialla. Przeszukałam każdy możliwy zakamarek a

    nie pomyślałam o jego własnym pokoju. Jednym słowem - brawo Jess. Idąc po schodach

    usłyszałam jeszcze słowa "Będę w salonie" należące do nikogo innego jak Irlandczyka.

    Zapukałam delikatnie w drzwi od pomieszczenia znajdującego się na końcu długiego 

    korytarza i bez żadnej odpowiedzi weszłam do środka. Jak się okazało było to ogromnym

    błędem ..... 

    ______________________________________________________________

     Siemsoon! : ** 

     Soo..miałam dodać w weekend, ale że teraz mam trochę czasu (chora jestem;xx)to dodaję dziś.
     Pod ostatnim postem było zaledwie 40 kom , mniej niż pod innymi rozdz. ale nie będę narzekać!
     To dużo - jesteście wspaniali. Hmm..ostatnio pod różnymi postami spotkałam się z
     negatywnymi opiniami dotyczącymi tego opowiadania. Typu " po co to piszesz - żenada" Okej
     może nie każdemu się podoba ale jeśli tak jest to po prostu nie czytajcie i oszczędźcie sobie tych
     słów, które nie są miłe ;x Tym bardziej, że są one jedynie od "kochanych anonimów". Ujawnijcie
     się a nie dajecie z anonima..tak to też mogę : )) Oczywiście jestem otwarta na wszelką krytykę..
     ale jeśli chodzi o to ,że np. coś źle napisałam i muszę to poprawić. Okej .. ale uwierzcie że
     słowa "jesteś beznadziejna nie umiesz pisać" nie działają na mnie dobrze i tym bardziej
     nie zachęcają do dalszego pisania. Jeśli nie chcecie tego czytać to powiedzcie, w każdej chwili
     mogę dać Epilog i zakończyć pisanie tego bloga. : 33 Wracając do spraw bardziej przyjemnych.
     Pod ostatnim rozdziałem została rzucona mi propozycja .. "CZY CHCĘ PISAĆ NA POWAŻNIE"
     jeśli tak to żebym dołączyła do klubu *nie pamiętam już nazwy*xdd sama nie wiem .. Bo co..
     będę pisać takie historyjki jak tu ?Pomóżcie, doradźcie coś : 33  Dziękuję za tyle komentarzy..
     za tyle obserwujących no i  odwiedziny! Jesteście wspaniali . kocham Was. 

     #SICK #REKLAMA. 

     Dzisiaj mam do polecania Wam dwa wspaniałe blogi, które przyciągają szczególnie moją uwagę.
     Autorki tych blogów mają naprawdę ogromne talenty, które ukazują je pisząc nowe, coraz to
     lepsze rozdziały. 

     * Josh i Karry (rodzeństwo) wyjeżdżają w wakacje do Wielkiej Brytanii.Poznają wielu nowych
        ludzi z którymi nawiązują przyjacielskie więzi. Gdy dziewczyna powoli zaczyna zapominać
        o utracie ojca, zdarza się kolejny wypadek .. który na zawsze odmieni los bohaterów!
         - chcesz dowiedzieć się co się stało? Dużo emocji jak i niesamowite, pod pewnym pozorem
        ciężkie życie bohaterów. Wejdź , przeczytaj ,wyraź swoją opinię : )) 

        withmysmallworld.blogspot.com

     * Coś dla fanów One Direction - osobiście uwielbiam to opowiadanie i z niecierpliwością czekam
        na każdy kolejny rozdział. W każdym z nich dużo się dzieje, autorka przelewa na papier
        wszystko tak że wyobraźnia jest pobudzona na maksa  : o Bywają momenty gdzie zżera
        cię cholerna ciekawość co wydarzy się dalej, gdyż dziewczyna która to pisze lubi kończyć
        w nietypowo odpowiednich momentach . Chcesz przeżywać wszystko razem z bohaterami?
        Odwiedź tego bloga! 

        hello-in-my-world.blogspot.com