~Rozdz 34.

 ~  "Hej : )) Pamiętasz mnie jeszcze? Muszę się z Tobą koniecznie spotkać..od wczoraj 
        jestem w Londynie, odezwij się. Mike" 
        
        Czytałam pod nosem składając literki w logiczną całość. Mike, Mike, Mike...ahh tak - 
        kojarzę go. To ten facet, który był zajebiście nachalny i za wszelką cenę chciał "mi 
        pomóc". Przypominał mi kogoś .. te oczy, sylwetka, niekiedy zachowanie. Nie mogłam
        jednak skojarzyć sobie dokładnie, gdzie miałam już wcześniej z nim "do czynienia".
        Przystałam na chwilę patrząc w ekran kurczowo trzymanego przeze mnie telefonu. 
        Zastanawiał mnie fakt - skąd on wiedział że mieszkam w Londynie i tym bardziej, że 
        akurat tam wracałam. Wydawało mi się to niemniej dziwne...
     - Emily co jest? Musimy iść - usłyszałam głos Zayna. Spojrzałam na niego po czym
        schowawszy komórkę ruszyłam za nim i całą resztą. 
        Przeszliśmy przez odprawę a następnie po kilku minutach znaleźliśmy się w samolocie.
        Wszyscy po za mną bawili się jak zauważyłam całkiem dobrze. Louis gonił Harrego, gdyż
         ten mu coś zabrał, co bywało już normą i nawet rutyną; natomiast Malik próbował ich
         jakoś ogarnąć i przywołać do porządku dziennego. Ja natomiast nie mogłam się na niczym
         skupić odkąd przeczytałam wiadomość...Totalne zakręcenie "dało siwe znaki", gdy 
         zajęłam czyjeś miejsce. Przeprosiłam natychmiast i chcąc uniknąć zakłopotania oraz
         niepotrzebnych, dodatkowych problemów ustąpiłam je młodej kobiecie wyglądającej
         na ok. dwadzieścia lat. Tylko - gdzie się podziali chłopaki? Straciłam tych debili dosłownie
         na kilka sekund z oczu... Rozejrzałam się na boki pełna zrezygnowania z myślą, że będę
         musiała zadowolić się podczas lotu towarzystwem jakiejś starszej pani koło której 
         o dziwo dostrzegłam jedno, wolne siedzenie ... kiedy w ostatniej chwili zauważyłam 
         Mulata machającego do mnie ręką. Wymusiłam blady uśmiech - tylko na to było mnie
         w tamtym momencie stać po czym skierowałam w jego stronę.
      - O co chodzi? - zapytał zatroskany, gdy znaleźliśmy się w odpowiednim, zarezerwowanym
         dla nas miejscu. Spojrzałam w okno samolotu zastanawiając się jednocześnie czy 
         nie powiedzieć mu przypadkiem o tym całym Mike'u i sytuacji, która zdarzyła się nie
         lada z dziesięć minut temu. Otworzyłam usta z zamiarem wydobycia z siebie jakichkolwiek
         słów lecz chamsko mi przerwano. Stewardessa ogłosiła przez mikrofon, by zapiąć 
         pasy, gdyż za chwilę mieliśmy startować. Przełknęłam głośno ślinę a na moją skórę
         wstąpiły delikatne dreszcze. Nigdy tego nie lubiłam , szczerze? To słabo znosiłam 
         podróżowanie takimi środkami transportu. Najgorszy w tym wszystkim był start i 
         lądowanie. Przyprawiało mnie to niekiedy o odruchy wymiotne i choć z trudem udawało
         mi się to powstrzymywać to cudem dawałam radę. Przekręciłam głowę w kierunku 
         Zayna. Ten tylko uśmiechnął się ujmując zarazem moją dłoń mocno ją przy tym ściskając.
      - Nie bój się, zamknij oczy - powiedział niemalże szeptem wprost do ucha całując następnie
         jego płatek..wywołało to u mnie kolejną dawkę przebiegających "prądów" przez ciało.
         Przymknęłam powieki rozluźniając lekko swoje mięśnie. Już po chwili poczułam, że 
         się unosimy. Ścisnęłam mocniej rękę Mulata błagając w myślach, by to się już skończyło.
         W żołądku wszystko niemiłosiernie się przestawiało powodując, że -mówiąc jednym,
         prostym słowem - chciało mi się rzygać. Zresztą nie pierwszy raz..
      - Kochanie i po wszystkim - usłyszałam głos ciemnowłosego. Otworzyłam najpierw jedno
         oko po czym zrobiłam to samo z drugim. Wypuściłam powietrze z ust jeszcze nerwowo
         wzdychając i wciągając je następnie na nowo.
      - Nie wiedziałem, że aż tak źle to znosisz - znów dobiegł mnie szept Malika. Spojrzałam w 
         jego niesamowicie brązowe, pełne uczucia tęczówki chłopaka. 
      - Ja też nie - odparłam po chwili na co ten wybuchł cichym jak i jednocześnie 
         niepohamowanym śmiechem, całując mnie później łapczywie w usta oraz szyję. 
      - Powiesz mi wreszcie czemu przejęłaś się aż tak bardzo jakąś wiadomością i od kogo ona
         była ? - zapytał a mi kolejny raz dał powód do myślenia nad tym, skąd ten człowiek 
         miał "pewne informację" dotyczące mojej osoby.
      - Koleżanka chce się ze mną...spotkać - skłamałam. Dlaczego? Bo nie chciałam by 
         niepotrzebnie się denerwował. Musiałam pierw sama wszystko wyjaśnić, obgadać. Zayn
         pokiwał na raz głową nie pytając o szczegóły. Dzięki Bogu! Przynajmniej tyle. Oparłam
         się o jego ramię powtórnie zamykając oczy z zamiarem zdrzemnięcia się chociażby i
         na czas lotu. Poczułam jeszcze delikatny dotyk na moich włosach oraz pocałunek
         składany na czole. Mimowolnie uniosłam kąciki ust, by następnie odpłynąć do Krainy
         Morfeusza..
         *Oczami Zayna*
       Wyglądała tak uroczo kiedy spała. Lekkie, brązowe kosmyki włosów okalały 
       beznamiętnie jej smukłą, niewinną twarz. Uśmiechała się przez sen sprawiając 
         jednocześnie, że tym samym odgrywała rolę anioła - mojego anioła. Pogładziłem ją 
         po głowie..lubiłem to zresztą ona chyba też , gdyż nigdy nie protestowała. Jedno mnie 
         zastanawiało. Dlaczego tak bardzo przejęła się zwykłym spotkaniem z koleżanką? 
         Dlaczego przez to na jej buzi zagościł smutek wymieszany z grymasem i lekkim 
         zaciekawieniem? Dlaczego nie patrzyła mi w oczy kiedy o tym mówiła,mimo tego że
         próbowałem nawiązać z nią kontakt wzrokowy? To non stop nurtowało moją głowę. 
         Chciałem wykorzystać fakt, że śpi. Delikatnie, niemalże bezszelestnie wyjąłem z jej 
         kieszeni telefon kiedy nagle się opamiętałem "Nie stary to nie w porządku.Ufasz tej 
         dziewczynie? To to odłóż" Podpowiedział mi cichy głosik. Wahałem się, a jeżeli 
         rzeczywiście coś się stało? Jeżeli faktycznie mojej Em mogło coś zagrażać a ona nie chce
         mi o tym powiedzieć ..kłamiąc? Komórka drżała w mojej ręce. W ostatniej chwili 
         zrezygnowałem szepcząc po cichu pod nosem .
      - Zaufanie to podstawa w związku - odłożyłem przyrząd na miejsce by następnie zająć myśli
         czymś zupełnie innym. Długo mi to nie zajęło, gdyż kilka minut później pogrążyłem się
         w głębokim śnie tak jak moja ukochana.
         *Oczami Jessicy*
       To już dzisiaj. Już dziś nadszedł upragniony i długo oczekiwany przeze mnie czas, kiedy
       miałam w końcu wyjść ze szpitala. Cieszyłam się..cholernie się cieszyłam,że nie będę 
       zasypiać już sama w czterech,pustych ścianach; tym bardziej, że za niedługo miałam 
       wprowadzić się do Nialla i uległo by to zmianie. Właśnie co do przeprowadzki - mając
       na myśli "za niedługo" nie wiedziałam kiedy dokładnie. Wolałam zaczekać jeszcze 
       trochę by zdążyć uprzedzić  i skonsultować to z Emily. Co jak co, ale wynajmowałam z
       nią nasze obecne mieszkanie i wypadałoby by wiedziała i możliwe - też podjęła właściwą
       decyzję. Wracając do wpisu z tak znienawidzonego już przez moją osobę budynku. 
       Miałam rzecz jasna pozytywne nastawienie, choć gdzieś w środku odczuwałam strach. 
       Przed czym? Sama nie umiałam dokładnie tego określić..bałam się jedynie tego, że ten
       psychol mógłby mnie kolejny raz dopaść i sytuacja znów by się powtórzyła. Wciąż 
       nie wiedziałam kto za tym wszystkim stał, tym bardziej, że policja nadal go nie znalazła.
       Ślad po nim się urwał, zaginął .. tak jakby taki człowiek w ogóle nie istniał lub zmienił
       imię i nazwisko przybierając zarazem "nowe życie" a błędy z przeszłości zostawiając 
       daleko w tyle. Zakpiłam..kto byłby tym palantem? Miałam nadzieję, że po moim wyjściu
       wszystko się ułoży i nie będzie więcej takich niespodzianek. Zamierzałam z powrotem 
         wrócić na praktyki, choć nie byłam w stu procentach pewna, czy by mnie kolejny raz
         przyjęli. Westchnęłam głęboko, wiercąc się niespokojnie na łóżku szpitalnym i 
         wyczekując Nialla, który miał jedynie skoczyć po jakieś ciuchy oraz bieliznę do mojego
         mieszkania. Nie sądziłam by był to dobry pomysł, bo w końcu to facet, ale to jedyne
         wyjście. Sama ruszyć się nigdzie nie mogłam a nikogo innego nie miałam by na tyle mu
         zaufać i podarować klucze od własnego domu nie martwiąc się, że mnie nie okradnie. 
         Pozostawał więc Irlandczyk.... Znudzona zamierzałam poczytać książkę,kiedy nagle
         do sali wparował zdyszany Horan.
      - Boże Święty! - wysapał opierając się o zamknięte przed sekundą drzwi.
      - Co się stało?
      - Fanki. Rozszarpałyby mnie..na szczęście na miejscu są już ochroniarze. Rozstawili 
         kilka bramek żebyśmy mogli spokojnie opuścić budynek - uspokoiło oddech po czym z
         torbą w ręku podszedł  do mnie.
      - Naprawdę jest ich aż tam tyle? 
      - Yhym - przeraziłam się. Otworzyłam usta z zamiarem wydobycia z siebie jakichkolwiek
         słów, lecz blondyn chamsko mi przerwał zamykając je z powrotem i przywierając 
         swoimi wargami do moich składając na nich delikatne pocałunki. Uśmiechnęłam się
         opamiętując po czym zręcznie odepchnęłam chłopaka. Uniósł jedną brew. 
      - Kochanie dokończymy to w domu. Chcę już stąd wreszcie wyjść - niemalże błagalnie 
         odparłam tłumacząc swoją reakcję na co ten kiwnął zrozumiale głową unosząc zadziornie
         kąciki ust. No tak przecież to Niall Horan - największy zboczeniec zaraz po Hazzie i 
         Lou; wystarczy tylko niefortunnie coś palnąć a ten już ma skojarzenia. Przewróciłam
         jedynie oczami wstając powoli z łóżka. Podwinęłam delikatnie dół jak i rękawy koszuli
         szpitalnej od razu się krzywiąc.
      - Po jakimś czasie to zejdzie i nie będzie żadnych śladów - usłyszałam głos Irlandczyka 
         dobiegających zza pleców. Wyglądałam strasznie. Na nogach pełno siniaków, na rękach
         nawet rany cięte i kilka zszytych. Katastrofa.. 
         Położyłam torbę ,w której rzekomo blondyn miał mi przywieść ciuchy, na łóżko po czym
         ją otworzyłam. Jej wnętrze wprawiło mnie w lekki szok............
 ________________________________________________________________
         Siemsoon ludki! : ** I'm soo soryy! Tak dawno mnie tu nie było ;o SZOK JAK MOGŁAM
         WAS NA TAK DŁUGO OPUŚCIĆ?! jestem na sb zła..ale mam nadzieję, że się 
         nie gniewacie gdyż nadrobiłam to DŁUUUUUUGIM rozdziałem, który spokojnie
         mogłabym podzielić na dwie części ;) Wiem,wiem,wiem! Nudyy .. cóż w następnym
         rozdz. będzie się już działo: )) więc bądźcie cierpliwi! OKK UWAGA. TERAZ 
         ROZDZIAŁY BĘDĄ DODAWANE RAZ W TYGODNIU ZE WZGLĘDU NA TO, ŻE 
         ZBLIŻA SIĘ KONIEC ROKU (POPRAWIANIE OCEN, WYCIECZKI ITD.) I MAM 
         MAŁO CZASU: C MAM NADZIEJĘ, ZE SIĘ JEDNAK NIE ZNIECHĘCICIE I NADAL
         BD CZYTAĆ TO OPOWIADANIE! Mam jeszcze masę pomysłów,które chcę tu 
         zrealizować : )) dlatego pozwólcie mi na to i KOMENTUJCIE <33 pod ostatnim znów 
         70 kom! #HAPPY! oby tak dalej ; ** KCKCKCKCKCKCKKCK . 
         #SICK! #REKLAMA . 
         Okkk,,postanowiłam że pod każdym postem będzie taka mała reklama jakiegoś z 
         blogów! Dlatego jeśli chcecie by był to wasz blog piszcie pod postem .. przyjmę "prośbę"
         o reklamę osoby która będzie pierwsza i napisze taką właśnie prośbę : )) Uwaga, w 
         zamian proszę również o rozpowszechnienie swojego bloga i szczery komentarz! :**
         
         WIĘC : CHCIAŁABYM WAM SERDECZNIE POLECIĆ BLOGA PEWNEGO 
         CHŁOPAKA,KTÓRY CO PRAWDA NIEDAWNO ZACZĄŁ PRZYGODĘ Z 
         BLOGGOWANIEM,ALE ŚWIETNIE MU IDZIE. PORUSZA WIELE TEMATÓW, 
         KTÓRE NA PEWNO ZAINTERESUJĄ DZISIEJSZĄ MŁODZIEŻ. CHCESZ 
         SPRAWDZIĆ CZY RZECZYWIŚCIE TAK JEST? TO WEJDŹ I SIĘ PRZEKONAJ! :)
         kontrojanski.blogspot.com