~Rozdz 36.

                            "OD AUTORKI: PRZECZYTAJ INFO. POD ROZDZIAŁEM"

~ ... w środku co prawda zastałam Liama, ale nie samego. Leżał pół nagi na jakiejś dziewczynie
    o bujnych, kręconych włosach, która jak dostrzegłam kątem oka- nie pozostała mu dłużna i
    też  pozbyła  się  swojej  górnej części garderoby .  Speszona tym widokiem oraz faktem ,  że
    przerwałam im w tak intymnej sytuacji,opuściłam czym prędzej pomieszczenie zatrzaskując
    z  głośnym  hukiem  drzwi.  Było  to  jednak  błędem,  gdyż  najprawdopodobniej  w  tamtym
    momencie zorientowali się,  że ktoś wszedł do środka przyłapując ich zarazem na "gorącym
    uczynku"..
    Głęboko  oddychając  oparłam  się  plecami  o  zlodowaciałą  ścianę.  Moje  policzki płonęły
    gorącym  żarem  i  niewątpliwie  przypominałam  w owej chwili krwistoczerwone usta Emm
    zawsze wtedy,gdy użyje swojej unikalnej szminki.Dobre porównanie.Przeczesałam palcami
    włosy  starając  się  jednocześnie  uporządkować  wszystkie myśli  i nieco uspokoić. Jeszcze
    nigdy  nic  podobnego  do  tego  co  miało  miejsce  dosłownie  parę  sekund  wstecz,  nie
    przytrafiło  się  mojej  osobie. NIGDY. Nie było mi chyba dane przywrócić się do porządku
    dziennego i dojść  do ładu,  gdyż po  chwili z "przeklętego" pokoju wybiegł Payne dopinając
    ostatni  guzik koszuli. Odkaszlnął  po czym stanął naprzeciwko  mnie. Nie  mogłam spojrzeć
    mu w oczy, ponieważ wstyd zawładnął nad wszystkim.
 - Dobra  więc  - ja  nic  nie widziałam..to się w  ogóle nie  zdarzyło -  oznajmiłam  łamiącym się
    głosem co dało bardzo dobrze się wyczuć po cholernym jąkaniu.
 - Jessica jest dobrze, gdybym wiedział ...
 - Nie.To moja wina,przecież od czego są drzwi?Jak można się tak bez niczego wbić do czyjejś
    sypialni.  Przepraszam -  przerwałam  mu, by  wyrzucić z  siebie  niemalże  na  jednym  tchu
    potok słów,które chciały wydostać się na zewnątrz z "moich myśli". Spuściłam głowę w dół
    zstępując  z  nogi na nogę. Szczerze?  Spodziewałam się  innej  reakcji.  Jakiejkolwiek  złości,
    gniewu... a  tu nic?  Najwidoczniej Daddy nie miał ochoty na kłótnie, zresztą on praktycznie
    zawsze  był  przeciwny  sprzeczkom..  Po niedługiej chwili  chłopak  złapał mój  podbródek i
    podniósł  go delikatnie  do  góry powodując, że w końcu się przełamałam i spojrzałam mu w
    oczy. Oto  najwyraźniej  musiało  chodzić, gdyż  ten kiwnął naraz  porozumiewawczo głową.
    Poczułam , iż na moje poliki powtórnie wpłynął rumieniec.
 - Okej, to może  zapomnijmy o tym całym zajściu i nie miejmy do  siebie  pretensji.. co o tym
    sądzisz? - zapytał na co mimowolnie przytaknęłam.
 - Zaraz  do  Was ...  bo  przewiduję  że  Niall też  jest -  zaczął  oczekując  najprawdopodobniej
    mojej odpowiedzi.  Dałam mu więc do zrozumienia że  "tak"  na co ten tylko się uśmiechnął
    i kontynuował.
 - Tak więc za pięć minut do Was zejdziemy. Przedstawię ci JĄ -  podkreślił ostatnie słowo by
    następnie  wyżej  unieść kąciki ust,  tworząc  zarazem  szczery jak  i pełen  radości  oraz
    tajemniczości SMILE.Po dosłownie kilku sekundach zniknął mi z pola widzenia za drzwiami
    wykonanymi z "ozdobnego" drewna , prowadzącymi do jego pokoju.
    Odetchnęłam z  ulgą iż nie musiałam dłużej stawiać z nim  "sam na sam"  czoła, gdyż pomimo
    tego  że  zaproponował  byśmy  nie  wracali już  do tej  sprawy -  było  mi  wciąż  głupio.
    Oparłam  się powtórnie o zimną  ścianę z zamiarem uspokojenia  szalonego łomotania serca.
    Gdy  to  wreszcie  nastąpiło ..  mozolnym  krokiem udałam się na  dół, gdzie  zastałam  Nialla
    siedzącego  na  kanapie  z  ogromną  miską  na  kolanach  a  jej  środek  wypełniały  tłuste,
    niezdrowe chipsy.  Przewróciłam oczami.  Ostatnio  ciągle  albo żywił  się fast-foodami albo   był częstym gościem w Nando's. Podczas mojej nieobecności,  przyznam- trochę go                    

    zaniedbałam,  ale  kiedy  nareszcie  wróciłam  postanowiłam  nieco  zmienić  mu  jadłospis.
    Zajęłam  miejsce  obok  niego  patrząc  nie  lada  z  obrzydzeniem  na  to,  jak  pożerał  owe
    świństwo.
 - Coś się stało?Słyszałem jakieś krzyki-odezwał się z pełną buzią na co kompletnie załamałam
    ręce. Oczywiście -  Niall  jest  czuły ,  romantyczny  i  wiem  że  mnie  kocha,  lecz w tamtym
    momencie w  ogóle go  nie  poznawałam.  Swoim zachowaniem przypominał mówiąc prosto
    i po"chłopsku" - świnię.
 - Miło ,że pofatygowałeś się by sprawdzić czy aby na pewno wszystko jest w porządku -               

    wycedziłam  przez  zęby z  udawanym  uśmiechem  na  twarzy  po  czym  odwróciłam  głowę 
     w  stronę  telewizora  nie  mogąc  dłużej  patrzeć  na  osobnika  pożerającego  spore   ilości 

    pieczonych  ziemniaków  w  tak  nienaturalny  sposób.  Próbowałam  więc za  wszelką  cenę

    skupić się na owym meczu transmitowanym na żywo. Blondyn zauważywszy moją  reakcję

    odłożył naczynie na szklany stolik będący obok a następnie przysunął się bliżej powodując

    że "strefa bezpieczeństwa" między nami zmniejszyła się niemalże do maksimum.

 - Jess nie gniewaj się, ja Cię przepraszam.  Po prostu jestem  zmęczony , Paul ciągle  wywiera 

    na nas presję jeszcze ten dzisiejszy wywiad.

 - Ale ...

 - Wiem, wiem  że nie powinienem  był sprawić  by to wszystko  odbijało się na Tobie, dlatego

    po raz kolejny ..Przepraszam - powiedział  odwracając mnie w  swoją  stronę a kilka sekund

    później  ułożył wygodnie  głowę  w  zagłębieniu  mojej szyi,  delikatnie  ją  całując. Wyraźnie

    wyczuwałam jego  ciepły oddech,  który  spowodował  że  przez  ciało  przepłynął mi  ciepły

    prąd.

 - Kocham Cię - wyszeptał  wprost  do ucha  przygryzając  subtelnie płatek,  na  co  moje ciało 

    dostało kolejną  dawkę  przyjemnych dreszczy.  Odpowiedziałam  mu  jedynie  tym  samym

    zapominając jednocześnie o złości i zniesmaczeniu,które dosłownie parę sekund temu mną

    dominowały. Horan .. Horan ..  niemalże  zawsze znajdywał  sposób by  przysłowiowo mnie

    "udobruchać". O ironio ....

    Pieściliśmy  nawzajem  swoje  podniebienia, kiedy zorientowaliśmy  się, że  nie   byliśmy  w 

    pomieszczeniu  sami. Oderwałam  się  od  chłopaka  reagując  tym  samym  na  chrząknięcie 

    Daddy'ego.Zapewne w tamtej chwili  moje policzki przybrały powtórnie  barwę pudrowego

    różu. 

 - Siemasz Wam.. Jess obiecałem  Ci  kogoś  przedstawić - zaczął  Liam  a ja  spojrzałam  w  ich 

    stronę.  Wreszcie   mogłam  zobaczyć  " w  całej  okazałości "  dziewczynę,  którą  niedawno 

    zastałam z Paynem w jego pokoju.Od razy stwierdziłam że była w stu procentach ładniejsza

    ode mnie.Jej kręcone, ciemne włosy wirowały lekko w powietrzu okalając zarazem smukłą

    twarz dotąd nieznajomej  mi osoby. Gdy  tylko dostrzegłam płaski  jak i  lekko  umięśniony

    brzuch oraz smukłe, długie  nogi przeszło mi przez myśl , że dziewczyna  musiała  uprawiać

    jakiś sport.  Aż takiej idealnej figury nie ma się ot tak o . Przyznam, trochę jej zazdrościłam

    i miałam kompleksy, choć nie zaliczam siebie do jakiegoś wybryku natury. Po kurczowym 

    jak i dokładnym przeanalizowaniu brunetki postanowiłam się wreszcie przywitać.Wstałam

   więc z kanapy, która wbrew pozorom okazała się bardzo wygodna i podeszłam  bliżej.....to

   samo uczynił Niall robiąc od razu "Misia" z Liamem. 

 - To jest Danielle moja dziewczyna..A to Jessica .. partnerka tego o tutaj -  zaśmiał się Payne

   wskazując kolejno osoby,które w danym momencie"przedstawiał".Rzecz jasna-Irlandczyk

   i owa  Dann  znali  się  już  wcześniej,  toteż  dziewczyna  była  przyzwyczajona  do  częstych 

    przedrzeźniań się chłopców.

 - Cześć - powiedziałam nieśmiało do  brunetki  stając bliżej niej i  wyciągając  prawą rękę.  W 

    tamtym momencie również śmiało mogłam powiedzieć iż owa pani Peazer przerastała mnie

    o kilka centymetrów.

 - Hej - rzuciła bardziej śmielej po czym z uśmiechem na twarzy uścisnęła  moją d łoń. Wtedy 

    wiedziałam  już  dobrze,  że  jest  ona   naprawdę  w  porządku  i  nie  będzie  z   nią  żadnych 

    nieprzyjemnych sytuacji ,coś typu "Jestem od Ciebie lepsza, nie  wchodź mi w drogę".  Po 

    nieco krępującym  przywitaniu  z  kręcono  włosom pięknością przyszedł czas na Liama  z 

    którym jakby nie patrzeć  również  nie  zamieniałam  słowa,  pomijając  maluśki  incydent.

   Starałam się o tym zapomnieć.. Podeszłam  więc  do  chłopaka  by następnie mocno się do 

    niego przytulić. 

 - Witaj z powrotem - usłyszałam cichy głos na co zachichotałam i poklepałam go po plecach.

    W  pewnej  chwili  zorientowałam  się  że  ten  uścisk  trwał za  długo, o  wiele  za  długo. Gdy 

    kątem oka  zerknęłam  na  Danielle,  nic  nie  wskazywało  że  była  zadowolona.  Odczuwała 

    niepewność  w  stosunku  do  mojej  osoby?  W  sumie  czemu  się  dziwiłam..  Osoba  której 

    nie zna jeszcze na tyle dobrze przytula się  do  jej  chłopaka i  trwa  w  tym  uścisku  z  dobrą

    chwilę. Widząc to od razu odsunęłam się od Daddy'ego i reagując zbyt pochopnie mówiłam.

 - Liam to mój przyjaciel -   zaczęłam  co  może  było  i  błędem,  gdyż  sama  dokładnie  nie 

    wiedziałam czy mogłam go tak nazywać.Czy ON w ogóle uważał mnie za swoją przyjaciółkę?

    Spojrzałam  na  krótkowłosego  szukając  u  niego  jakiegokolwiek  wsparcia.. jakiejkolwiek 

    reakcji na  to  co  przed  chwilą  wydobyło  się  z  moich  ust.  Ten  twierdząco  kiwnął  głową

    na co  pod  pewnym  względem  napięcie  minęło i  mogłam  odetchnąć z  ulgą.

 - Mój książę na białym rumaku jest  tutaj -  kontynuowałam  szturchając  delikatnie  w  ramię 

    Nialla. 

 - Może rumaka nie mam, ale za  to jest Range  Rover ..Co  do reszty się  zgadzam.  Przystojny

    jestem,  prawda? - oznajmił  cmokając  mnie  następnie  w policzek  i  obejmując  w  pasie. 

    Wszyscy wybuchnęliśmy śmiechem.

  - Skromność  Kochanie,  skromność -    burknęłam  po  czym  dołączyłam  do   pozostałych 

     będących  w  dobrych  humorach.

    *Perspektywa Nialla*

    *Godzinę później*

     Siedziałem na skórzanej,  czarnej  sofie obok Liama, z  radością przyglądając  się   Jessice 

     która z wielkim  entuzjazmem  pochłonęła się  w  rozmowę z  uroczą  Danielle.  Cieszyłem 

       się, że ją poznała . Miałem cichą nadzieję, że się  zakolegują a  może  nawet i  zaprzyjaźnią.  

       Jess była może i niższa od Dann, nie pracowała  jako zawodowa  tancerka, ale  właśnie  za 

       to  ją  kochałem. Za to,  że  jest  jedyna  w swoim  rodzaju,  niepowtarzalna i  drugiej innej

       takiej  nie  ma -  byłem  tego  pewien. Uwielbiałem  jej   wzrost. .może  jest i to  dziwne  ale 

       prawdziwe. Lubiłem podnosić ją delikatnie, gdy miałem zamiar ją pocałować .. sadzać na

       swoich  kolanach ,  nosić  na  rękach. To  wszystko  wydawało się być  magiczne, to  ONA 

       była magiczna.  Pod jej wpływem zmieniłem się.. Stałem się bardziej opiekuńczy w końcu

       zaczęło mi na czymś , na KIMŚ zależeć. Odnalazłem swój sens życia.

       Na  myśli,  które  w  tamtym  momencie  krążyły  w  mojej  głowie  wydałem  cichy i lekko 

       stłumiony chichot, na który na szczęście nikt nie zwrócił uwagi.Moje dalsze przemyślenia,

       na temat tego co  przez  okres  tych  kilku  miesięcy  uległo  zmianie, przerwał  mi  telefon.

       Wyciągnąłem więc go z kieszeni i nie patrząc kto dzwoni wcisnąłem zieloną słuchawkę.....

       _____________________________________________________________
        Siemson. Przepraszam za tak długą nieobecność,zawsze coś wypadało i nie miałam 

        najmniejszej okazji do napisania tego rozdziału. A to brak weny, a to trzeba było się

        uczyć , bo przecież w przyszłym tyg. już oceny próbne ;-; 

        W każdym razie obiecuję poprawę, chyba że nie chcecie i nie macie zamiaru czytać

        już tego bloga. Pod ostatnim postem - zaledwie 30 komentarzy .. jest mi przykro , bo

        sama nie wiem czy Wam się to już nie podoba, czy co ;// 

        Jeżeli nie chcecie to okej, w porządku .. zawieszę tego bloga.. Jeśli chcecie bym go

        nadal prowadziła to błagam :

                                    KOMENTUJCIE

     Nie wymagam wiele. Dwa słowa - cokolwiek, a wtedy naprawdę wiem i mam pewność
        że to czytacie. Kochani Wasze opinie są dla mnie niezmiernie ważne ,dlatego błagam

        piszcie co myślicie. 

        Jeśli pod tym postem będzie ok 70 komentarzy, dodam nn..Wiem że was na to stać

        bo już nie raz to udowodniliście ! Zrreesztą patrzcie ile Was tu jest. Więc do dzieła ..

        Liczę na Was...xx