~Rozdz 30.

 ~ .. usłyszałam głos mojej rodzicielki zamykającej drzwi i wchodzącej po chwili do środka.
   - Emily! Zejdź na dół kupiłam ci coś! - krzyknęła mijając próg salonu. Znieruchomiałam,
      wciąż stałam wtulona w klatkę piersiową Zayn'a. Dobrze wiedziałam, że jak go zobaczy 
      to będzie niezła zadyma. Weszła do pomieszczenia a za nią wyłonił się też tata. 
      W tamtej chwili miała "banana" na twarzy, co wydawało mi się być dziwne bo jeszcze około
      godziny temu lepiej się było do niej nie zbliżać. Kiedy nas ujrzała wszystkie reklamówki 
      wyleciały jej z rąk upadając na ziemię i powodując, że połowa produktów totalnie się 
      rozwaliła. Dotychczasowy uśmiech, który towarzyszył kobiecie znikł a na jego miejscu 
      pojawił się grymas i niezadowolenie.
   - Co tu się dzieje?! - niemalże wrzasnęła posługując się ojczystym językiem na co od razu 
      zareagowałam i rozkazałam by używała angielskiego. 
   - Mówiłam ci coś, prawda? Mało cię skrzywdził? - posłuchała się i ciągnęła dalej patrząc przy 
      tym na chłopaka z nienawiścią. Wciąż obstawała przy swoim..
   - A czy ja również nie mówiłam tobie że go kocham i nic tego nie zmieni..
      nawet ty? - spojrzałam na Malika, który mimowolnie na moje słowa wymusił blady
      uśmiech. Rodzicielka aż kipiała ze złości. Naprawdę nie rozumiałam za co go tak nie lubiła.   
      Okej może trochę racji było w tym, że się martwiła bo w końcu jak by nie patrzeć jestem jej
      córką ale bez przesady! Umiałam o siebie zadbać i nie wplątałabym się w coś, gdzie 
      groziłoby mi jakiekolwiek niebezpieczeństwo.. Ciągłe tłumaczenia na nic się nie 
      zdawały. Miałam już jej najzwyczajniej w świecie dość...Po godzinie czasu spędzonej z tą 
      kobietą można było dostać pierdolca. 
   - Czy wy..znów jesteście razem? -przerwała ciszę jąkając się. Wymieniłam spojrzenia z 
      Mulatem po czym stanowczo pokiwałam głową na znak, że "TAK" złączając przy okazji
      nasze dłonie. 
   - Kochanie trzymaj mnie bo nie wytrzymam - bezsilnie oznajmiła łapiąc swojego męża za 
      rękę. Tata obrócił się w moją stronę z przepraszającym wyrazie twarzy blado się 
      uśmiechając. Od jakiegoś czasu zauważyłam, że mężczyzna nie miał do niej już sił. Był 
      jednym słowem zmęczony...
   - Pozwól im być szczęśliwym, nie utrudniaj tego. Nie widzisz że się kochają? - zaczął 
      spokojnym tonem mój opiekun tak jakby zwracał się do małego dziecka.. 
      Mama wstała z kanapy, na której kilka sekund temu jeszcze siedziała i podeszła do mnie. 
      Odsunęłam się lekko od Zayn'a powodując, że odległość między mną a rodzicielką znacznie
      się zmniejszyła. 
   - Martwię się o ciebie. On nie jest dobrym kandydatem uwierz proszę - mówiła półszeptem 
      patrząc mi przy tym prosto w oczy. Czemu tak sądziła? Przecież nawet go nie znała a to
      że przeczytała o nim jakieś plotki, które piszą pięcioletnie dzieci to nic nie znaczy. 
      Tym razem do akcji wkroczył ciemnowłosy.
   - I tu się pani myli. Emily jest dla mnie najważniejszą osobą w życiu, którą 
      będę kochał mimo wszystko. Wiele razem przeszliśmy..jak w każdym związku
      są wzloty, lecz bywają i upadki. To nie zmienia jednak faktu, że zależy nam na 
      sobie i nic tego nie zmieni, prawda? - skierował pytanie do mojej osoby na co kiwnęłam 
      twierdząco głową. 
   - Jesteś uroczym chłopakiem ,ale nieodpowiednim dla mojej córki i zdania 
      nie zmienię - stanowczo oznajmiła niska kobieta. Zdenerwowałam się.. ona nie miała 
      prawa kierować moim życiem! Tym bardziej, że skończyłam już osiemnaście lat! Szczyt
      bezczelności zaczęło mnie to irytować. Złapałam Mulata za rękę i pociągnęłam do  
      "swojego" pokoju. Zamknęłam drzwi po czym wyjęłam z szafy walizkę.
    - Co ty robisz? - odezwał się po jakiejś chwili bacznie obserwując moje ruchy. 
    - Wynoszę się stąd. Nie mam zamiaru dużej widywać tej baby - zaczęłam wciągając głęboko
       powietrze. 
    - Znajdę sobie jakiś hotel a za kilka dni wrócę do Londynu, obowiązki
       wzywają  - kontynuowałam wkładając ostatnie pary spodni . 
    - No chyba sobie żartujesz, że pozwolę ci "mieszkać" w jakimś innym hotelu. 
       Wracasz ze mną tam gdzie zatrzymaliśmy się z chłopakami. Może jakiś pokój się 
       zwolnił, to go zajmiemy - uniósł prawy kącik ust. 
    - Zayn nie trzeba. Poradzę sobie tym bardziej, że ostatnio już niezłe zamieszanie
       zrobiło się w gazetach i na stronach plotkarskich. Niech się trochę uspokoją... 
       ochłoną. Nie mam ochoty na kolejne sensacje typu "Emily wybaczyła Zayn'owi"
     -wymusiłam blady uśmiech z trudem dopinając zamek. Wzięłam stanowczo za dużo ubrań.
    - Chrzanić media..jedziesz ze mną - oznajmił stanowczo podchodząc do mnie wolnym 
       krokiem i odgarniając po chwili kosmyk włosów z mojego czoła. Znów wyczuwałam ten
       mocny, charakterystyczny zapach perfum. Uwielbiałam go.. Zamknęłam oczy i 
       wtuliłam się w tors chłopaka.
    - Kocham cię - wyszeptał mi do ucha delikatnie muskając ustami jego płatek. 
    - Też cię kocham - odparłam odsuwając się od niego. Wzięłam bagaż, założyłam dżinsową 
       kurtkę po czym wraz z Malikiem skierowałam się na dół. 
    - Co ty dziecko wyprawiasz? - zapytała matka zrywając się na równe nogi. To samo wykonał
       tata.
    - Wychodzę. Parę dni przenocuję w hotelu ..nacieszę się jeszcze Polską, później
       wracam do Londynu - wzruszyłam ramionami na co jej twarz przybrała odcień czerwieni.
    - Jeżeli stąd teraz wyjdziesz , wiedz że będę miała do ciebie żal - powiedziała odwracając
       się na pięcie i czekając na dalszy obrót sytuacji. Przewróciłam oczami głośno 
       wzdychając po czym podeszłam do mojego drugiego rodzica.
    - Pa tato - mówiłam przytulając go. 
    - Nie żegnaj się jeszcze, bo mam zamiar was podwieźć - zaproponował od razu otrzymując
       pozytywną odpowiedź. 
    - W takim razie 'DO WIDZENIA' - zaakcentowałam ostatnie zdanie będąc już w drzwiach. 
       Rodzicielka nie odezwała się ani słowem. 
       *Piętnaście minut później*
       Byliśmy już pod hotelem.W czasie jazdy nikt się praktycznie nie odzywał. Co jakiś czas
       ktoś rzucił coś przelotnie. Spojrzałam za szybę samochodu , za którą znajdował się
       ogromny budynek. Przypomniało mi się, że to właśnie w nim spędzałam noc z tatem 
       kiedy pokłócił się ze swoją żoną czego skutkiem było wyrzucenie go z domu. Nie chciałam
       zostać z matką, więc poszłam za ojcem. Do niego miałam większe zaufanie, to na nim 
       mogłam bardziej polegać. Odwróciłam głowę w stronę mężczyzny.
    - Tato...ja..ja nie rozumiem dlaczego ty z nią wciąż jesteś - wydukałam gryząc się zarazem
       w język. Ten siedział zdezorientowany nie wiedząc o co chodzi, lecz po chwili zajarzył
       a jego twarz posmutniała.
    - To wy porozmawiajcie a ja pójdę sprawdzić co z tym pokojem - usłyszałam głos Malika.
       Pokiwałam głową wracając do konwersacji z osobą siedzącą obok.
    - Robię to ze względu na ciebie - oznajmił kładąc ręce na kierownicy i wystukując jakiś 
       rytm.
    - Dlaczego? 
    - Wiem jakie to uczucie, gdy twoi rodzice są rozwiedzeni. Pamiętasz babcię i
       dziadka? Kiedy miałem tyle lat co ty, nie było aż tak kolorowo. Non stop się
       kłócili najczęściej o to z kim spędzałem najbliższy tydzień. I tak wyprzedzę cię i 
       dodam, że fakt iż z nami nie mieszkasz nie zmienia tego że nasze relacje by się
       pogarszały. Twoja matka nastawiałaby cię pewnie przeciwko mnie a tego bym
       nie chciał.. - powiedział za jednym tchem głośno oddychając. Z oczu poleciała mi łza, którą
       szybko otarłam.
    - Tato tak nie będzie. Kocham cię i może nie powinnam tego mówić ale bardziej
       niż mamę. To ty byłeś przy mnie kiedy stawiałam pierwsze kroki, to ty cały czas
       miałeś na oku mojego pierwszego chłopaka - zaśmiałam się. 
    - Chcę po prostu żebyś był szczęśliwy i zrozumiem jeśli postanowisz od niej
       odejść - dodałam kończąc.
    - Przemyślę to. Teraz leć bo minęło już trochę czasu Zayn się będzie
       niecierpliwił. Tylko nie zapominaj i dzwoń! - ucałował mnie. Spojrzałam na zegarek i 
       jak się okazało rozmawialiśmy tak z dobre dwadzieścia minut.Matko! Pożegnałam  
       się z opiekunem i opuściłam samochód kierując się w stronę wejścia głównego.
       Weszłam do środka prosząc kobietę siedzącą za "ladą" o numer pokoju w którym 
        zatrzymał się Malik. Bacznie mi się przyjrzała po czym odpowiedziała z uśmiechem. 
        Pewnym krokiem ruszyłam więc do pomieszczenia, którego miałam dzielić z Mulatem.
       Stanęłam przed drzwiami z numerkiem 203, westchnęłam i je otworzyłam.
       Zobaczyłam Zayn'a zapalającego najprawdopodobniej ostatnią świeczkę, gdyż było ich
       tam całkiem sporo. W tle cicho, niemalże niedosłyszalnie leciała piosenka 
       Ed'a Sheeran'a - Give Me Love ..jedna z moich ulubionych tego artysty. W całym 
       pokoju panował półmrok a w powietrzu unosiła się delikatna woń - wanilii ? Ten widok
       przyprawił mnie w lekkie oszołomienie a zarazem zdziwienie jakim cudem on zdążył to
       przygotować.
    - Już jesteś .. -usłyszałam charakterystyczny już dla mnie głos. Weszłam do środka 
       i wciągając głęboko powietrze oparłam się o ścianę.
    - Coś się stało ? - zapytał chłopak zbliżając się coraz bardziej.
    - Chcę po prostu żeby tata ułożył sobie życie. Żeby był szczęśliwy, znów chodził
       radosny, roześmiany - mówiłam myśląc jednocześnie nad najbliższą przyszłością.
    - Na pewno tak będzie - powiedział zdecydowanie przygryzając płatek mojego ucha i 
       schodząc po chwili pocałunkami do szyi. Przeszedł mnie przyjemny dreszcz. Opamiętałam
       się kiedy ten chciał zabrać się za ściągnięcie koszulki, którą miałam na sobie. 
       Odsunęłam się od niego i usiadłam na skraju łóżka.
    - Obejrzyjmy jakiś film - zaproponowałam na co usłyszałam głośne westchnięcie. 
       Uśmiechnęłam się kręcąc przy tym głową na boki. Chciałam zobaczyć chłopaków,ale
       Zayn oczywiście oświadczył że na to będzie czas później i chciałby ten wieczór spędzić
       tylko i wyłącznie ze mną. No no Malik, zmieniłeś się! 
       Wstałam i pomogłam mu wybrać jakiś ciekawy film..kiedy nagle ... 
 ______________________________________________________________
       O BOŻE! Jaki długi ! o.o mam nadzieję że przeczytaliście no i oczywiście
     włączyliście piosenkę Ed'a .. nadaje nastroju! *.* Podobało się? 
     Ostatnio pojawiło się mało kom . ; cc 
     CZYTASZ=KOMENTUJESZ !