~Rozdz 29.

  ~ ..masę reporterów robiących zdjęcia od kiedy tylko pojawiliśmy się w drzwiach. Zasłoniłam
      dłonią oczy-przez blask fleszy nie mogłam nic dostrzec. Skąd oni się tam tak nagle wzięli. 
      Nie wiedziałam o co im chodzi, aż w końcu padło pytanie, które ledwo co usłyszałam. 
      "To koniec związku między tobą a Zayn'em?" Zszokowało mnie, jakim cudem oni się do...
      No tak wczorajsza sytuacja w parku ..pewnie przyczaili się gdzieś i obserwowali.. Powoli 
      zaczynało mnie to wszystko irytować. 
      W oku zakręciła mi się łza. Już sama nie ogarniałam co było pomiędzy mną a Malikiem. To
      co wydarzyło się kilkanaście godzin temu dało mi wiele do myślenia. A może on faktycznie
      miał mnie najzwyczajniej w świecie dość? Może to uczucie, którym obdarował moją osobę
      minęło i postanowił wrócić do Perrie? Takich pytań miałam w głowie tysiące. Na żadne z
      nich nie mogłam wyciągnąć jednak trafnej odpowiedzi. Chciałam uniknąć spojrzeń z 
      nachalnymi dziennikarzami i wyminąć ich bez słowa co było raczej nie możliwe. Przysuwali
      się jeszcze bliżej powodując, że prawie runęłabym na ziemię. W ostatniej chwili poczułam
      lekkie szarpnięcie za ramię. Odwróciłam się i zobaczyłam tatę wypowiadającego słowa
      "Chodź do samochodu". Kiwnęłam głową po czym ruszyłam za nim trzymając się jego ręki.
      Trudno było się przecisnąć przez tą masę ludzi, próbując wyciągnąć ode mnie jakieś 
       informacje. 
       Gdy dotarliśmy w końcu do auta siedząc wygodnie w fotelu, matka postanowiła zacząć 
       swoje kazanie:
    - I potrzebne ci to było? Ten cały związek z tym chłoptasiem? Patrz co się teraz dzieje.
    - To moja sprawa z kim się spotykam i spotykać będę. Tobie ciul do tego. Myślisz, że 
       jestem aż taką idiotką i nie wiedziałam na co się piszę? Tu cię zaskoczę..bo byłam 
       świadoma że łatwo nie będzie, ale go kurwa kocham i nie zmienią tego pieprzone
       media i brukowce z pojebanymi, z dupy wziętymi plotkami - krzyknęłam odwracając 
       głowę w stronę szyby obserwując za razem co dzieje się "na zewnątrz".
    - Skoro tak się KOCHACIE to powiedz mi gdzie on teraz jest ? Czyżby wrócił do .. nijakiej
       Perrie z którą będzie miał dziecko? Mówiłam ci jacy oni są - wciąż nie dawała za wygraną 
       i prowokowała mnie jeszcze bardziej. Z tym ostatnim przegięła. Skąd ona wiedziała że
       Edwards była rzekomo "w ciąży" ?! Nie chciałam pogrążać się w spekulacje na temat 
       faktu, gdzie znowu to wyczytała..za bardzo się we mnie w tamtym momencie gotowało. 
       Ta kobieta czasami potrafiła doprowadzić człowieka do takiego stopnia, że miało się 
        ochotę jebnąć jej za przeproszeniem w pysk. Nie reagowała nawet na prośby ojca, by 
        już zamilkła i siedziała cicho..musiała dolać oliwy do ognia . 
     - Wiesz co? Spierdalaj - odpowiedziałam krótko i oschle gryząc się później w język w końcu
        była moją matką. Słowa które wypowiedziałam nie spodobały się tacie spojrzał na mnie 
        kręcąc jedynie głową. Posłałam mu przepraszającą minę ale ten to zlekceważył i znów
        wpatrzony był w drogę. Kobieta ze złowrogim wyrazem twarzy odwróciła się w moją
        stronę. Jej oczy przepełnione były nienawiścią i nic  nie wskazywało na to, że była 
        zachwycona. Cóż .. nie zamierzałam jej w każdym bądź razie przepraszać i błagać o 
        wybaczenie. Niech zrozumie, że nie może wciąż kierować moim życiem. Wyciągnęłam
        z torebki leżącej na siedzeniu obok telefon, podłączyłam szybko słuchawki wkładając 
        je po chwili do uszu. Ta chciała coś powiedzieć, gdyż otwierała usta lecz w tym samym 
        czasie puściłam na full muzykę. Widziała że nic nie wskóra, więc wróciła do poprzedniej
        pozycji. Odetchnęłam z ulgą i znów obserwowałam polskie ulice. 
        *Dziesięć minut później*
        W końcu dotarliśmy na miejsce. Ucieszyłam się, bo podróż nie należała do jednej z 
         najlepszych. W dodatku napięta atmosfera panująca pomiędzy mną a matką nie
         polepszała sytuacji. 
         Otworzyłam drzwi samochodu zabierając jednocześnie "bagaż" z rzeczami ze szpitala
         po czym z niego wyszłam. Moja rodzicielka uczyniła to samo. Przez jakąś chwilę stała
         naprzeciw bacznie się przyglądając. Nie rozumiem, oczekiwała moich przeprosin ? 
         Ani mi się śniło...prychnęła pod nosem i skierowała się w stronę domu. Pokręciłam 
         głową i ruszyłam krok w krok za rodzicami. Zdawałam sobie sprawę, że przez dalszy 
         pobyt w tym miejscu na dłuższą metę nie mogłam mieszkać z nią pod jednym dachem.
         Zastanawiałam się czy przypadkiem nie przenieść się do hotelu. Żona taty otworzyła
         "pomieszczenie" wchodząc od razu do środka. Zrobiłam identycznie idąc jednakże 
         prosto do swojego pokoju. Wbiegłam na górę po schodach po czym gdy przekroczyłam
         jego próg  rzuciłam się od razu na łóżko.
         Nie wiedziałam co ostatnio się ze mną działo. Od czasu tych "cięć" stałam się bardziej
         nerwowa, chamska i bezczelna w stosunku do innych. Tak być nie mogło.. to nie 
         współgrało z moją naturą bycia...przecież te cechy to jak odzwierciedlenie mnie..
         Leżałam tak może z dziesięć minut, kiedy nagle poczułam wibracje w tylnej kieszeni 
         spodni wskazujące na to, że dostałam wiadomość. Wyjęłam telefon i zaczęłam czytać: 
        
         "Emily jedzie do Ciebie Zayn. Jest mu cholernie głupio za wczoraj, był pijany...
           Chce to naprawić, proszę daj mu szansę! Harry xx" 
            
          Natychmiast zareagowałam i odpisałam lokersowi :
         
          "Skąd on ma adres? Przyjedziesz z nim?"
           
           Na kolejnego sms'a nie czekałam nawet dwóch minut:

           "Nie. Z Louis'em uznaliśmy że to wasza sprawa i nie będziemy się wtrącać.
             Do zobaczenia i błagam jeszcze raz NIE WYRZUĆ GO! XX" 

           Czyli Tomlinson też z nimi przyleciał? Uśmiechnęłam się pod nosem. Jakie ja miałam
           szczęście poznając tak wspaniałych chłopaków. Choć na początku uważałam ich za 
           rozpieszczone gwiazdki, to teraz było mi wstyd na samą myśl o tym. To wspaniali 
           przyjaciele bez których zdałam sobie sprawę, że moje życie byłoby nudne. 
           Z rozmyśleń na ten temat wyrwał mnie fakt, że zaraz miał pojawić się Zayn. Kochałam
           go..lecz przyznam że trochę mnie zranił. Nie mogłam jednak z niego zrezygnować. 
           Dopiero w momencie gdy trafiłam do szpitala oznajmiając mu później że potrzebuję czasu
           że musimy od siebie odpocząć i nie widziałam go jakiś czas- uświadomiłam sobie, że
           każdy dzień bez niego był dniem straconym.
           Nic nie zaprzeczało wizycie Malika oprócz jednego małego problemu a mianowicie
           matki. Przecież ona go nie znosiła .... 
           Wstałam na równe nogi i tkwiłam w tej pozie z dobre kilkanaście sekund. W pewnym
           momencie wpadłam na pewien plan. Wybiegłam z pokoju kierując się w stronę schodów
        - Tatooo! - krzyknęłam będąc nadal na górze. Mężczyzna najwyraźniej nie wiedział o co
           chodzi bo natychmiast przybiegł ze zdezorientowaną miną. 
        - Słychać cię w całym domu, co jest? - zapytał kiedy znów znaleźliśmy się w mojej
           sypialni. 
        - Sam ostatnio powiedziałeś że nie masz nic do Zayn'a tak? - odpowiedziałam również 
           pytaniem. Ten kiwnął twierdząco głową wiec kontynuowałam.
        - No więc on tu już jedzie.. Tato my musimy objaśnić ze sobą kilka spraw..WAŻNYCH
           SPRAW. Matka go nie "trawi"..błagam pomóż mi - wyrzuciłam za jednym tchem 
           przytulając się mocno do niego. 
        - Rozumiem. Spokojnie ..wyciągnę ją teraz na zakupy. Godzina wam starczy? 
        - uśmiechnął się na co przytaknęłam . Podziękowałam rodzicowi buziakiem w policzek 
           po czym usiadłam na brzegu łóżka nasłuchując co dzieje się na dole. Padło kilka słów 
           typu "Nie teraz" albo "Daj mi spokój, nie jestem w nastroju" No tak. Po chwili nalegań
           chyba uległa bo doszło do mnie tylko trzaśnięcie drzwiami. Odetchnęłam z ulgą 
           kierując się już na dół. Zahaczyłam o kuchnie nalewając przy okazji do szklanki trochę
           zimnej wody. Właśnie kończyłam sączyć napój, kiedy zorientowałam się że ktoś się
           z zewnątrz "dobija". Odstawiłam naczynie i ruszyłam otworzyć.Przekręciłam gałkę i 
           ujrzałam Mulata zresztą to jego się spodziewałam i wyczekiwałam. Miał ponurą minę,ale
           próbował się uśmiechać co mu nie wychodziło. Widziałam, że jest przygnębiony. 
           Wskazałam ręką by wszedł do środka tak też zrobił. Poszłam w kierunku salonu, na co
           chłopak zrobił to samo. Zatrzymaliśmy się przy skórzanej sofie, jednakże na niej nie 
           siadając. Stałam na przeciwko niego. Nasze twarze dzieliły milimetry dokładnie 
           wyczuwałam jego ciepły oddech na swoim policzku.
        - Emily ja przepraszam. Przepraszam za to, że wczoraj tak na ciebie naskoczyłem..
           Przepraszam za to że pozwoliłem ci zwątpić w moje uczucia w stosunku do ciebie.
           Przepraszam za ... - mówił patrząc mi w oczy, zauważyłam że jego były już lekko 
           zaszklone zresztą tak jak i moje. Nie pozwoliłam mu dłużej wyliczać i przerwałam to
           pocałunkiem muskając przy tym delikatnie jego wargi. Ten po chwili zaczął to 
           odwzajemniać. Tego brakowało mi przez te pieprzone dni..tej bliskości. Zdałam sobie 
           sprawę że zależy mi na nim jak cholera. 
         - Kocham cię i jeśli pozwolisz mi jeszcze raz odbudować te więzi, które były
            między nami przed ...- zaczął gdy się wreszcie od siebie odkleiliśmy ale znów mu 
            bezczelnie przerwałam namiętnie całując.
         - Zayn ja też cię kocham i .. i przepraszam - rzekłam spuszczając głowę. Było mi głupio, za
            to jak potraktowałam go w szpitalu. Chłopak podniósł mi ją łapiąc delikatnie za 
            podbródek.
         - Ciii..będzie dobrze - oznajmił i mocno do siebie przyciągnął. Znów wyczuwałam ten 
            zniewalający zapach perfum przy którym wręcz miękły mi kolana. Staliśmy tak z
            dobre kilka minut w ciszy kiedy nagle ....
  ________________________________________________________________
            TADAAAM! I jest! Boże jaki długi O.O przepraszam Was za to, mam 
         nadzieję że przeczytaliście ; 3 Jak się podoba? 
         Dziękuję za tyle kom. pod ostatnim postem , tyle odwiedzin no i 
         obserwatorów ! jesteście wielcy ! *o*
         CZYTASZ=KOMENTUJESZ . 
       Następny rozdział wtorek, tak jak ustalaliśmy : )